A banda sen futuro

Carlota intenta facer desaparecer todas as fotos nas que apareza ela durante o último periodo de tempo. Tamén os negativos. Esta nunha nova cidade e comeza o bacharelato, pero ela pensa que durante os tres primeiros meses no terça que ir, pero esta moi equivocada. Tamen vé nunha noticia do xornal que morreu Poch, o cantante do grupo dos Derribos Arias e La banda sin futuro. Ela recorta a foto do xornal e pegada no corcho da sua habitación. Este suceso o relaciona con todos os males que esta pasando.

O día seguinte comezan as clases e Carlota esta moi nerviosa. Non polo instituto, senón polos alumnos. Ela ten a cabeza rapada por culpa dun eccema da cabeza, e polo menos ata setembro o terá así. Vai sempre cun gorro ou cun pano, pero dalle vergoña presentarse os seus compañeiros desa forma. Discute coa sua nai porque di que ela esta enferma, pero a sáa nai oblígaa igual.

Xa fora a clase. Conta que todo o mundo se lle quedaba mirando e non acertou a facer nada. A súa nai recomendoulle que se lle preguntaban, non contestase. Unha compañeira, chamada Lidia, que tiña unha fermosa melena rubia preguntoulle se lle caera o pelo polo cancro. Ela non respondeu. O final da clase, a profesora de ximnasia díxolle que non faria falta que asistise a clase ata xaneiro. Carlota pensa que e o único bo que lle ocurrira nese tempo.

Conta que o peor do instituto e a hora do recreo. Unha vez, un compañeiro estivo a punto de quitarlle o pano, pero non o conseguiu. Ela sentase soa mentres os demáis van con amigos. Explica quen e o seu titor, o de inglés, o que chaman Míster Bean. Actúa como se os demais non saoubesen ingles e el e o unico. Encárgalles que o día seguinte traian un fragmento dunha canción que lles guste e que a traduzan.